Batista Cornaja/Na masnà, ël Bambin e la stra ch’a ven da Coni
Na masnà, ël Bambin e la stra ch’a ven da Coni[modifiché]
A l’é da doj bele sman-e gròsse che mia mare a l’ha tirà fòra le balin-e e ij cordon sbarlucant, e che l’erbo ’d Natal a l’é anluminà tant me ’l cel ëd la neut sclinta d’istà. Un Regem Venturum dòp da l’àutr, ij mé di ’d masnà a scoro lest, e ambelessì an ca as taca già a parlé dël Bambin.
Barba Maso ch’a ven da Coni a la duminica ’d sèira as seta a la sima dla tàula ’d mè cé Tista e sò pinton gròss e grev; am ciapa an brass e am dis che ’l Bambin a l’é già an sla stra ch’a ven da Coni, për là al Murass. E sta neut ancora as mës-ceran ij seugn ëd cost Bambin che, bòja, i riess nen a capì bin come ch’a sia...
Un Bambin che për avèj l’aso e porté ij regaj a deuv esse për fòrsa un pò grand, bele che a sia na masnà: e soa vesta bianca dël presepio as mës-cia con la giaca scura e fòra mzura ’d Peto ’d Pedre, n’òm vej rupios, ma cit come na masnà, l’ùnich che mi i coneussa ch’a l’abia n’aso e un carèt.
E cost bambin grand ch’a l’é masnà, con la coron-a an testa e l’aso për man, am compagna ant la sògn ëd coj pòchi di ch’a vanta ’ncò spetelo; e sarandse j’euj, as sara tut col mond an bianch e nèir, col mond d’òsto, potagé, leson, noven-e, fiocon e benedission, col mond che tuti a van a pé e che a-i dà ’ncò temp a l’aso ’d rivé, con tuta soa màgica potensa, për porté ’l Natal, vera festa, gòj ancreusa, e tuti ij grand ch’at veulo pròpi pròpi bin, e pròpi mach a ti.
A fà malfé ’d conteje a toe masnà dël Bambin.
Për tant che l’abia sërcà d’arsiste, mi con mè Bambin cit, i son fame vagné da un babacio col pigiama ross, ch’a l’é rivà con la television, l’ambassador dël mond che tut as campa via, che l’aso a sà manch andoa ch’a sia, col che le machinin-e a son ëd plàstica fàite a pòsta për rompisse, e ch’a l’é già un tòch ch’a l’ha tacà a rampignesse ansima a le frà dij pogieuj, për pao ch’i lo butoma da part e che tut sò mond fàit ëd benzin-a brusà e ’d supermërcà a perda ’l podèj che ancheuj a l’ha ciapà.
E manch a serv a gnente ’d podèj conteje ai cit che cost buracio con la barba bianca a fà nen part ëd mè mond, ch’am dis pròpi bele gnente, e ch’i son fin-a un pòch anrabià con chièl, për lòn ch’a l’ha faje a mè Bambin e sò aso. An fond a tut, nòstr Bambin is lo portoma andrinta nòstr cheur, ognidun ëd noj. A fà belfé ’d vogh-lo, ant j’euj ëd Roberto, mè avsin, ch’a spòrz ’l vin brulé an sla piassa dla cesa, fòra da mëssa, ant na frèid da sbate ij pé, andoa che tuti as baso, e mi i son convint che as veujo pròpi tuti bin, l’un con l’àutr, an costa cita borgà fòra dal mond che mach adess, dòp des agn, tach a coneusse pròpi come na gròssa famija. E tuta costa gent granda ch’as basa a un bòt dòp mesa neut, contenta d’esse lì, cò bele st’ann, a bèive cost canela e garòfo ’d Roberto che a grigna a tuti, come un Bambin, con sò paltò e soa ramin-a an man.
La neut, i pens che fòrsi mè Bambin a l’é pròpi chiel, Roberto, che a l’ha mai ciamaje gnente a gnun e che a regala cost vin brulé coma se a fussa na part ëd chiel midesim, col grign che tuti a san ch’a l’é sincer, ch’a l’é lë specc ëd sò cheur; e i pens ancora che ant la stòria ’d mia vita, vira virà, a-i é sempre la gent, e sempre ’l vin.
Tuti ij grand a son stà masnà, an col mond lontan an bianch e nèir; quandi ch’as cogio la neut ëd Natal, a speto sò Bambin; a-i van ancontra, an sla stra ’d Coni, për ciameje a chiel, ch’a sà, andoa ch’a pòrta costa stra.
Bon Natal sincer a tuta mia borgà.